|
Bloedrooi die alwyn langs
die slingerpad.
Dis of daar vonke
uit
elk vuurpyl spat.
Maar niks, niks roer nie...net
'n luggie wat
skrams
aan die ritselende grassate vat. Daarbo
die blou, blou lug,
daaronder die rivier
wat deur die boorde kronkel met
'n
groen swier.
Niks stoor die yle swewende
Bergstilte hier. Na
al die jare maak ek weer
'n plaashek oop.
Waar het my paaie
tog nie geloop
Om
my hier by 'n hek te bring
van al my waan gestroop,
maar met my denke helder
en
in my hart die hoop? Die
hek staan in die skad’wee van
'n kremetart.
Die stilte in my's volkome
met
Niks troebels, niks verward.
Ek lig die knop...Ek maak
'n hek oop
in my hart. | 